انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران در حال برگزاری سومین دوره جایزه روزنامهنگاری «چراغ» است. در دو دوره گذشته که در جریان برگزاری این جایزه بودم، استقلال رای داوران و بحث و جدلهایی که در جلسات داوری برای انتخاب برگزیدگان درمیگرفت مایه شوق و علاقه به این رقابت بود چرا که میدیدی یک کار جمعی حرفهای را میتوان با کمترین حواشی و اعمال نفوذ و غرض و کدورت پیش برد و به نتیجه رساند.
در دورهای که روزنامهنگاری از هر طرفی، چه نهادهای سیاستگذار و کنترلکننده و چه اقتصاد رسانه و فناوریهای ارتباطی، تحت فشار است، اینکه یک تشکل صنفی مسابقهای برای داوری تولیدات روزنامهنگاران کشور برگزار کند دلگرمکننده است. منتها مستلزم استقلال رأی و سطحی قانعکننده از اتکا به حرفهایگرایی است تا برانگیزاننده رغبت روزنامهنگاران به مشارکت در رقابت نیز باشد.
جایزه «چراغ» میتواند مینیاتوری از کیفیت و توان و سطح روزنامهنگاری در ایران باشد، اگر روزنامهنگاران از حوزههای مختلف و رسانههای متنوع در آن شرکت کنند و بر گستره روشنایی آن بیفزایند. در این صورت، این جایزه میتواند جایی نیز باشد برای قدر دیدن روزنامهنگاران و آثاری که در جشنوارهها و مراسم غیرمستقل و جهتدار به آنها توجهی نمیشود و در جریان روزمره وقایع غریب و مهیب کشور، لابهلای تبلیغات سیاسی و کارزارهای روابطعمومی، گم میشود.