جناب آقای مجید صیادی
درگذشت مادر گرامی تان را تسلیت می گوییم و برای شما و سایر بازماندگان صبر و تندرستی آرزو می کنیم.
انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران
مراسم رونمایی از سند ملی رسانه، چهارشنبه اول تیر در انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران برگزار می‌شود.
به گزارش روابط عمومی انجمن، در این مراسم که در آن مهدی محسنیان‌راد، عبدالعلی رضایی، کمال اطهاری، محمد درویش، عباس عبدی، مجید رضاییان، مجید حسینی‌نژاد، سعید ارکان‌زاده، علی میرزاخانی، مهرداد خدیر، خاطره وطن‌خواه و مژگان جمشیدی سخنرانی می‌کنند، از سند ملی رسانه که به همتِ انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران تدوین شده است، رونمایی خواهد شد.
این مراسم چهارشنبه اول تیر ساعت 10 صبح در محلِ انجمن به آدرسِ تهران، خیابان شریعتی، بالاتر از ظفر، ابتدای کوچه‌ی کودکان غزه پلاک 48 برگزار می‌شود.
محسن میرزایی از دانش‌آموختگان اولین دوره روزنامه‌نگاری در سال ۱۳۳۵ است که در همان سال از دانشسرای عالی موفق به اخذ مدرک لیسانس در رشته زبان و ادبیات فارسی نیز شد. همچنین میرزایی در واشنگتن در رشته‌های مرتبط با حوزه تبلیغات نیز تحصیل کرده است. این روزنامه‌نگار و تاریخ‌نگار که روزنامه‌نگاری را با روزنامه اطلاعات آغاز کرد، از سال ۱۳۳۵ وارد حرفه روزنامه‌نگاری شده و بیشتر در حوزه تولید و نشر گزارش‌های تاریخ سیاسی ایران با مطبوعات همکاری دارد.
وی همچنین از پیشگامانِ تبلیغات مطبوعاتی در ایران بود.
سید محمود دعایی، مرد خوشنام مطبوعات ایران، دار فانی را بدرود گفت.
او ۴ دهه در مقام مدیر مسئول روزنامه اطلاعات حضور داشت و از خود و روزنامه‌ی اطلاعات شخصیتی منحصربفرد و یگانه ساخت که در میان روزنامه‌های دیگر مشابهی برای آن نمی‌توان یافت.
مشی روزنامه‌ی اطلاعات در این دوران چنین بود که از وارد شدن به مجادلات سیاسی پرهیز می‌کرد و شاید به همین علت چندان مورد اقبال اهل سیاست قرار نداشت. با این همه، هرگاه نیازی ملی یا اخلاقی پیش می‌آمد وارد میدان می‌شد و بی زبان جنجال و نیش و کنایه، با قلم متین و عقلایی، می‌گفت آنچه را که باید.
او چون ریش سفید بزرگ منش و باتجربه‌ای بود که از گذاشتن هیزم در آتش پرهیز می‌کرد و در عین رعایت عدل و انصاف، با نگاهی ملی، مشفقانه و حق‌مدارانه به کاستن از شعله ور شدن دعواها همت داشت.
مرحوم دعایی نه تنها در رعایت حقوق صنفی همکارانش در تحریریه‌ی روزنامه‌ی اطلاعات بذل توجه داشت، بلکه در طول سال‌ها فعالیت مطبوعاتی‌اش شاهد بودیم که از کمک و یاری به روزنامه‌نگارانی که با مشکلاتی مواجه می‌شدند دریغ نداشت و از همه‌ی امکاناتش برای حل مشکل آنها بهره می گرفت.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران درگذشت مرد انصاف و اخلاق مطبوعات ایران را به خانواده ایشان، همکاران روزنامه اطلاعات و جامعه مطبوعات کشور تسلیت می‌گوید و علو درجات را برای ایشان مسألت دارد.
یادش گرامی.
نشست تخصصی «انجمن روزنامه نگاران به چه دردی می خورد» در کلاب‌هاوس برگزار شد
نشست تخصصی «انجمن روزنامه نگاران به چه دردی می خورد» از سوی انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران و به میزبانیِ «کلاب هاوس ایران من» شامگاهِ دوشنبه دوم خرداد 1401 برگزار شد.
در این نشست که براساس مصوبه هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران تهران و با مدیریت افشین امیرشاهی دبیر انجمن برگزار شد، عباس عبدی و کامبیز نوروزی رییس و نایب رییس هیات مدیره‌ی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران، به تفصیل درباره‌ی وظایف و کارکردِ انجمن‌های صنفی و موردِ مشخصِ انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران سخن گفتند.
در ادامه‌ی این نشست نیز بهروز گرانپایه، بدرالسادات مفیدی، اعظم ویسمه، احمدزید آبادی، مسعود بهنود، لیلی فرهاد پور، فرج سرکوهی، امیر مصدق کاتوزیان، صبا آذر پیک، محمود شمس الواعظین، فریباپژوه، سرگه بارسقیان، فرید مدرسی، تبسم نمازی ، مجید صیادی، محمد آقازاده، امیرمهرزاد، سید ابوالحسن مختاباد، علی کدخدازاده و رجبعلی مزروعی هر کدام به تفصیل دیدگاه‌ها و دغدغه‌های خود را درباره‌ی کارکردهای انجمن صنفی مطرح کردند. در آینده‌ی نزدیک، جزییاتِ این نشست و سخنانِ حاضران به تفصیل در کانال انجمن منتشر خواهد شد.
مراسم افطاری سالانه انجمن صنفی روزنامه‌نگارانِ استان تهران شامگاهِ پنج‌شنبه 8 اردیبهشت 1401 در هتل پارسیان کوثر برگزار شد.
در این مراسم که با حضور گسترده‌ی اعضا و میهمانانِ ویژه‌ی مراسم برگزار شد، عباس عبدی رییس هیات مدیره‌ی انجمن، با خوشامدگویی به اعضا، از این‌که پس از سه سال این امکان فراهم شد تا روزنامه‌نگارانِ ایران شبی را در کنارِ هم باشند ابراز خوشنودی کرد.
در ادامه‌ی این مراسم، هادی خانیکی که به تازگی از بیمارستان مرخص شده است ، در سخنانی، با اشاره به بیماریِ سرطانی که با آن درگیر شده است، گفت: من در شرایطِ بیماری هم فهمیدم که این «گفتگو» است که نجاب‌بخش است از همین رو از بیماری‌ام هم به عنوان فرصتی برای گفتگو استفاده کردم و از همین رو فکر می‌کنم بودن در کنار هم و گفتگو در چارچوبِ تشکل‌های صنفی، یگانه راهِ نجات برای ماست.
ماشالله شمس‌الواعظین هم در این مراسم با اشاره به تحولات اخیر انجمن صنفی روزنامه نگاران تهران، گفت: من بر این باورم که به هیچ عنوان نباید سازمان‌های حرفه‌ای و سندیکاها را رها کرد و باید تلاش کرد با گفتگو و کاستن از دامنه‌ی اختلافات، اصلِ نهادِ صنفی را حفظ کرد. وی افزود: وقتی انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران بسته شد، ما تصور می کردیم خیلی زود این انجمن مجددا بازگشایی می شود، اما با وجود قول‌های مساعدی که به ما داده شد، انجمنِ ما در این 12 سال، باز نشد که نشد از همین رو هم هست که بر حفظ انجمن تهران تاکید دارم و فکر می‌کنم روزنامه‌نگاران ایران به انجمن صنفی باید به عنوان یک بارقه امید نگاه کنند. وی در پایان سخنانش افزود: من زجر بستن سندیکا را می‌دانم از همین رو این را می‌فهمم که داشتنِ یک انجمن که بتوان در آن جمع شد و به آن امید داشت، نعمتی است که باید قدرش را دانست و همه‌جوره در جهتِ حفظِ آن تلاش کرد.
بدرالسادات مفیدی، دبیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران هم در این مراسم، با اشاره به گذشت 12 سال از پلمپ ساختمانِ انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، از تلاشِ هیات مدیره‌ی انجمن برای بازگشایی مجدد آن در تمامِ این سال‌ها خبر داد و افزود: با این وجود، ما خودمان را در کنار انجمن تهران می دانیم و تا جایی که در توان داشته باشیم برای این همراهی انجام خواهیم داد. وی در بخش دیگری از سخنانش ابراز امیدواری کرد تا اختلافات در میانِ جامعه روزنامه نگان ایرانی به حداقل برسد و شکاف نسلیِ آن ها کم‌تر شود.
احمد زید آبادی هم در این مراسم با اشاره به این که ما تا زمانی که چیزی را از دست نمی دهیم، قدر آن را نمی دانیم گفت: اکنون که پس از 3 سال دور هم جمع شده‌ایم، قدرِ این با هم بودن را بیشتر می‌دانیم. من احساس شعف دارم که دوستان و همکاران را در کنار هم می‌بینم و به جد بر این باورم که انجمن‌ها باید تقویت شوند تا با تجربه‌های جدید بتوان زنجیره‌ای از نهادهای صنفی را در کنارِ هم سازمان داد.
وی در پایان سخنانش افزود: به نظر من، با شرایط ویژه‌ای که ایران در آن قرار گرفته است، عنصرِ تفاهم و گفتگو بسیار مهم است و نقش نهادهای صنفی در این بین بسیار ویژه و حیاتی است.
در پایان این مراسم هم مهمانان و اعضا، عکسی را به یادگار در کنارِ هم انداختند.